Salı, Kasım 20, 2007
Yağmur yağıyor, insanlar gidiyor, insanlar geliyor hayat devam ediyor. Hep mücadeleden bahsettim. Hep dik durmaktan, sarsılmaktan ama yıkılmamktan. Ama anladım ki, herkes sert olmak zorunda değil. Herkes kendine yüklenen yükü taşıma kapasitesine sahip değil. Zorunlu olsa da olmasa da değil. Ne kadar dik dursanda yamuk kalabiliyorsun bir yerde.
Keşke Ayça'da durabilseydi. Ne kadar çok yük taşısada, ne kadar çok sarsılsada ayakta kalmıştı. Ama dik durmayı bildiği herhalinden anlaşılıyordu. Delikanlı kızdı, bana küfürlü verdiği örnekleri hatılıyoum, gizlice gülümsemesini, benle aynı fikirde olmasını ama belli etmemek için yaptığı kaş göz hareketini. Birde hep kilo olarak çok zayıf olmasından dolayı kendi kendiyle dalga geçmesini...
Buda benden sana gelsin...
boğazin üstünde yürüken
mehtabın ışığını söndürürken
ateşle oynama dedim
oynamadın
evde yalnız korkarken
gece gündüzü ararken
hayaller gercekleri kovalarken
sen de varsın(?) yanımda
sen de varsın koynumda
sen de varsın
aslinda gitmedin ki...
Cennette görüşürüz...
7:34 ÖS
