29 geldi, 29 koca yıl. Ne umdum ne buldum derler ya, ben bi poh bulamadım daha. Daha doğrusu bir poh olamadım daha. Sıfıra sıfır elde var sıfır. :) Geçirdiğim en kötü doğumgünüm tahminen, hiç sevmem kutlamayı ama daha bir karamsar daha bir kötü. Hepsi kötü hepsi iyi olan tek bir şey yok. Yada tek bir şey var. Umarım 30. yılımı geçmiş 29 gibi kutlamam ve geçmişten bir hayli uzakta kutlarım. Yeni bir hayat lazım bana 29 yıllık bu hayatımdan nefret ettim çünkü. :)

Megadeth dinliyorum Time: The Begining diye bir şarkısı var. Ulan bu da bana gelsin anasını satim...

Father time, I'm running late

I'm winding down, I'm growing tired

Seconds drift into the night

The clock just ticks till my time expires

You were once my friend

Now I know I can't tie your hands

The days I saved I couldn't spend

They fell like sand through the hourglass

No time to lose, no time to choose

Time taking time, it's taken mine

Scenes of my life seem so unkind

Time chasing time creeps up behind

I can't run forever, and time waits for no one

Not even me

An enemy I can't defend

My final days a deadly

just a speck in space

Dreams of an eternal resting place

I can't get any younger

Time has brutal hunger

Beni yiyemeyeceksin...