Dün konusu açıldı, aklıma takıldı bir iki kelime çiziktireyim istedim. Hanai insan geçmişi döner, der ya "la keşke yapmasaydım böyle bir olay". O tarz pişmanlıklarım hatalarım çok az oldu benim. 1 kere maddi bir hata yaptım hala ödüyorum, pişman olduğum tek olay o diye düşünüyordum. Ama dün tuvalete girdim, işimi görürken içerden birşey geldi. (O manada değil be, aklımın içinden) Ve o an anladım ne olduğunu. Pişman olacak kadar hatalı davrandığım olay 2 tane. Ama ikinci olayı hata olarak değerlendirmem neden bu kadar uzun sürdü bilemiyorum.

Olay kısaca şu. Bir kız arkadaşım vardı, Ankarada oturuyordu aslen İzmirli. Bu kızcağızın anne baba ayrı, sevgisiz büyümüş biraz. Safda yani. Ankaradaki ailesi tam bir facia, kıçlarını bile para için satan bir aile. Bu kızcağızın babası Aliağa Petkimden çok sağlam para kaldırmış çalıştığı dönemden ve belirli yatırımlara yönlendirmiş parayyı. Bu kızada tek varisimsin demiş. Neyse biz tanıştık Ankaradan İstanbula gelmek istiyor ama ailesi izin vermiyor. Sonra bir kaza geçiriyor evde banyoda düşüyor kolunu kırıyor. Kalktık gittik ailesi göstermedi. Sonra iyice bunaldı bu kız. Önceden bir olayı var hiç hoş olmayan, o zaman o olayın etkisiyle intihar etmiş. Bir gün gene istanbula gelmeye kalkıyor, ailesi izin vermiyor üzerine kapıyı kitleyip gidiyor evden...

Birgün ben showroomdayım saat 5 gibi çıkışı çekliyoruz, birden telefonuma bakma ihtiyacı hissettim. Açtım çekmeceyi , 4 mesaj 20 arama..? La bu ne demeye kalmadı mesajları okudum "ben senden başkasına yar olmayacam" "bunu görecekler" tarzı mesajlar. Dedim bu kız intihar ediyor aradım açmıyor, 20 dk aradım. Açtı en son. Kendinde değil. Kızım ne içtin sen..? Söylemiyor, en son öğrendim, karınca zehri içmiş toz olanlardan. Kızım kus kızım kus, ne yalanlar allahım ne yalvarmalar, ağlaya ağlaya kusturdum en son arattım annesini. Hastanelik oldu. Zar zor kurtuldu. Tabi benim dengem bazuldu kendime gelemedim kaç hafta.

Sonra zaman geçti ben bundan hayır gelmez dedim. Zaten buda bir garipleşti ayrıldık. Bir gün aradı, bana Mini Cooper almış, zor zor geri verdim, ne işim olur o kişiyle aileyle dedim. Hayatını da kurtardım allah yolunu açık etsin. Sonra ben maddi olarak çok zor durumda kaldm, biliyorum çok acayip parası var. Bana borç ver dedim. Ödeyeyim sonra. Abi vermedi, ok dedim tercih senin. Sonra ben tüm irtibatımı kestim, benim tanıdığım kız değildi çok değişmişti kendi hayatıma devam ettim. Geçen gün msnde görmüş beni naber dedi iyi dedim. Aaaa baktım kaltak adam olmuş. Bi bok sanıyor kendini, Akpye girmiş, mitinge gidenlere laf söylüyor kominist bilmem ne diye. Dedim zıçtığım bok, ne kitap okudun, ne hayat yaşadında konuşuyorsun. Sie dedim senin gibisiyle işim olmaz. Kapadım. Bana utanmadan sana aldığım Mini Coopera biniyorum diyor ya. Lan dedim bırak arabayı teşekkür et, hayatını kurtardım ben senin. Beklediğimden değil insan selamda mı vermez..?

Dün aklıma geldi birden, bırakacaktım geberecekti, dünya bir pislikten kurtulurdu, o telefonu ettiğim içinde cidden pişmanım. Hoş o çok inandıkları hesap günü gelecek zaten. O zaman zebani dötüne sopayı soktuğunda ne yapacak çok merak ediyorum çünkü o an orada olacagım... Ehehe çok zevkli olacak, sıcak zaten mıısır patlatır izleriz :P