Kapanmayan yaralarım var benim. Üzerini kapatamadığım belki varlığından acı çekmeyi zevk saydığım acılarım. Zamanla bünyeme aldığım ve atmakta zorlandığım, kapatmak için daha çok acı çektiğim yaralarım. Bu sanki ağzının içindeki yara gibi. Dokunmaman gerekir ama dilin hep oradadır. Çünkü hayallerin vardır. O hayallerin gerçeği görmeni engeller, o yarana tuz basar. Ve acı çekersin. Mantığın zın zın alarm verirken sen salak gibi devam edersin. Oysa dursan, o uçurumdan asla düşmeyeceksindir. Zaten güven duyamazsın öncekilerden ama bir kez duymaya gör. Bırakmak istemezsin, risk almak öyle kabul etmekten çok daha zordur. Aç bi köpek kadar değerin yoktur yine. Sorarsın ne zaman bitecek diye..? Senden başka herkes bilir bu cevabı... Asıl soru ise şudur..?