Hiç kimseyi memnun edememenin en büyük örneği satıştır arkadaşlar. Ne alıcı memnundur, ne satıcı, ne de piyasa. Satıcı pahalıya satmak ister, alıcı ucuza almak. Olan satıcıya olur, ceremesini sen çekerin kimseyi memnun edemezsin. Yaranamazsın, ihale sonunda sana kalır, depresyona girersin, uykuların kaçar sonrada istifa edersin. 2-3 haftalık normale dönme işleminden sonra arka cebine gider elin, bakarsın para mafiş tekrar başlarsın.

Aslında döngü basittir, ne kadar fazla karlı satarsan patron sana o kadar fazla verir , parayı aldıkça içindeki şeytan uyanır, satışı yapan o şeytandır zaten sen değil. Ruhunu ne kadar çabuk satarsan şeytana o kadar çabuk büyük satıcı olursun. Yalan denen dürüstlük en büyük silahındır. Sıkı sarıl ona, kibarlık denen zehirle birleştirebilirsen korksunlar senden çünkü kibarlıkla dünyüda yapamayacağın kötülük yoktur.

- Pardon sizden bir ricam olacak....

Eğer vicdanını attığın yalana inandırabilirsen sen büyük yalancısın dostum, önünde hiçbirşey duramaz artık. Vicdan hep işin en zevkli anında ordan parazit yapar. Almışsın müşteriyi oynuyorsun, istediğin yere geliyor yani tam tabiriyle "Alıcı kucağa gelmiş" oyna evladım zevkini çıkar. O üstünlük duygusunu bir tek yatakta hissedebilirsin. Her zaman yatamayacağına göre. Ezmeye devam... Al sağdan, vur sola, kaldır yukarı, at aşşağıya. İş hayatında vicdana gerek yok.

Örnek:
Alıcı kesin araç alacak, ABS olsun mu olmasın mı..?

1: Olsun çünkü sert frenajda tekerlekler kitlenmez manevra yapabilirsiniz.
2: Olmasın çünkü 1: Pahalı 2: Fren mesafesini uzatır efendim (teorik olarak doğrdur)

Problem: Elinde ABS"li araç yok, en erken 2 ay sonra geliyor alıcı kesin alacak.

Eğer vicdanın varsa 1. şıkkı seçer yollarsın adamı ama geberttiysen vicdanını verirsin 2. şıkla beraber aracı, manitayla aldığın pirimi çatır çatır yersin kimsede sana "Neden sattın" demez, vicdanından başka. Hala konuşuyor değil mi köpek.

3 şey lazım sana.