Dün telefondaki mesaj kutumu temizlerken bir mesaja rastladım. Eski sevgililerimden birinden
''Teşekkürler arkadaşım, bende senin bayramını kutlarım''
şeklinde bir tebrik almışım. Ya ben anlamıyorum şu hatun milletindeki ''Bitti ama arkadaş kalalım'' olayını. Kalmayalım niye kalıyoruz..? Ben seni arkadaş olarak görmedim ki, görmüyorum ki..? Zaten arkadaş olarak görsem sana asılıp, sevgili moduna getirmem ki işi..? Arkadaşım olarak kalırsın, gül gibi geçinip gideriz. Aynı olayı 4 yıllık çok çok ciddi düşündüğüm kız arkadaşımla da yaşamıştım.
- Arkadaş olarak görüşelim. Dostun say beni.
Yok yaaa..? Sen al manitanı el ele yanımda otur, öpüş koklaş karşımda hadi bakalım arkadaşım ol sonra! Olmaz arkadaş, döverim ben o adamı, arkadaşlık da kalmaz ortada, başımı da belaya sokarsın. Hatta böyle durumda başka şey derler de boşver şimdi.
Bir de koruma içgüdüsüyle söylenenler var,
- Arkadaşımsın bak, bazı şeylerin yolunu yapma, sarkma , bitti artık.
Ya tamam bir olur iki olur her konuşup mesajlaştığımda şu Arkadaş lafına neden bu kadar vurgu yapılıyor anlamıyorum.
- Naber
- İyiyim arkadaşım sen..?
- Kanserim
- Ah ne güzel
- Yaaa