Pazar, Ağustos 28, 2005
Pazar, ve ben gene çalışıyorum. Eskiden ailecek kahvaltı yapardık, taze kızarmış ekmek , vişne marmeladı, kayısı yumurta, kokulu çay, yeşil zeytin. Annem babama sofrada gazete okuyor diye kızardı. Kardeşime ''yemeğini ye'' derdi o ise ''doydum'' diye cevaplardı. Televizyonda TRT-1 açık olurde Western film izlerdik. TRT-2 de ise klasik müzik. Şimdi ise o iğrenç poğaça - çay ikilisi hayatıma zehrini akıtıyor. Kapitalizm denen sistemin ufak ve önemsiz çarklarından biriyim. Dönüyorum ama hayrım yok, ne kendime, ne aileme ne de insanlığa. Karşımızda bakkal Mustafa Amca vardı. Kibritten camiler, gemiler yapardı. Nasıl da özenerek bakardım. Raflarda çay paketleri, Omo kutuları, Tipitip sakızları ve plastik toplar. Keşke eskiye dönebilsem. Ve yine Pazar günü Mustafa Amcadan ekmek gazete alsam. Ve keşke hayatımı bazı zamanlarda Save edebilsem...
P.S: Bu arada resimlerin hepsi bana ait, bir yerden tırtıkladığımı falan düşünmeyin yani. O kadar emek vermişim yapmak için bunları...
12:51 ÖS
